það sem maður getur bullað...

ég held það sé kominn tími á að hætta þessu voli og fara að segja eitthvað af viti... það hefst ekkert með sjálfsvorkunn og aumingjagangi... hananú! Búin að liggja eins og skata öll jólin... sofa af mér jólin... líkaminn gjörsamlega búin að fá nóg... ég held að hendurnar hafi aldrei verið jafn þungar og erfitt að draga þær undan teppinu... ´
en sem sagt, nú er kominn tími til að vakna... hrista af sér slenið... skella sér á atorkuofvirknieinntveirogtíuogdrífumíþví stigið.. hoppa um borð í gerumeitthvaðflugvélina og takast á loft...! heyr heyr... ég nenni ekki svona letihrúgugangi lengur... nú verður ráðist á verkefnalistann, og ég byrja ekki seinna en... núna

ps. ef einhver skildi ekki síðustu færslu... tja.. þá get ég huggað viðkomandi með því að ég skildi hana ekki sjálf... en það er einmitt það sem ég átti við held ég með þessu fangi eigin huga... hummm... alla vega...

fangi eigin huga

..hver kannast ekki við að týnast í eigin hugarheimi... dreyma dagdrauma þegar skólabækurnar ættu að vera fyrir framan nefið á manni... sökkva í framtíðarplön með sæta stráknum/sætu stelpunni sem maður sá í strætó... gleyma sér í gömlum myndaalbúmum... hanga og gera ekki neitt nema hugsa... hugsa... hugsa...
hvað þá þegar maður festist í hugsunum? kemst ekki út? er fastur í draumum? fastur í óraunveruleika? fastur í fangelsi eigin hugarheims... fastur í því sem maður heldur að maður vilji, heldur að sé til bóta, vildi að hefði verið, vildi að væri, hugar... hugsar... hugsar...
og sama hvað þú hugsar mikið um það þá leysist ekki þrautin, hún þyngist bara, flækist... og þú hugsar "hvernig get ég leyst flækjuna" ...? og hún flækist... flækist bara fyrir þér og það gerist ekkert... leysist ekkert...
og þú ert að springa...
uppfullur af hugmyndum, væntingum, óskhyggju, vonum, vonbrygðum, söknuði, tilhlökkunar, kærleika, óendurgoldnum kærleika, draumum, markmiðum, tilfinningum, ótta, óánægju með sjálfan þig...
óánægju með sjálfan þig..
því einhvernveginn stefna allar þessar hugsanir að því að þú verðir betri...
...en hver verður betri af fangelsisvist...? hver verður betri af einverunni í þröngum fangaklefanum sem fyllir mann innilokunarkennd...
og það er alveg sama hvað þú hugsar eða gerir..
...það gerist ekkert...
þú stendur aldrei undir eigin væntingum...

...lykillinn er undir dyramottunni...

allar þessar hugsanir og þér finnst þú vera að springa!

en lykillinn er undir dyramottunni... útidyramottunni...

vinur minn sagði... að maður ætti að berjast fyrir því sem maður vildi.
sumu er ekki hægt að berjast fyrir!
ég vildi að þú læsir þetta!
en ég veit þú lest það ekki...
...því þú gafst upp... fyrir einhverju sem þú vissir ekki hvort þú vildir...
ég veit hvað ég vil...
þú vilt ekki vita það..

ég held ég viti ekki hvað ég vil... af því ég fór að hugsa um það...
við fórum að hugsa um það!

ekki hugsa!

maður á að berjast fyrir því sem maður vill

en ég hef ekki hjarta í að berjast á móti óvopnuðum mönnum...

og ég hugsaði mig í kaf...
og ég er að springa
og það breytir engu... þú átt aldrei eftir að lesa þetta....

bregðum okkur i betrifötin...

Jæja...stúdentaleikhúsrotturnar mínar... Við Hildur erum að hugsa um að halda litlujól fyrir ykkur á föstudaginn! hvernig líst ykkur á það??? sem sagt... allir meðlimir stúdentaleikhússins og áhangendur eru velkomnir í teitið... hún Fríða ætlaði líka að blogga um þetta og við reyndum að senda hóp-sms en ég er hrædd um að einhverjir hafi ekki fengið það... alla vega...
hittumst við ekki í jólaskapi??!!

þegar hringlar i hausnum...

á manni... þegar maður horfir í spegil og segir... hver ert þú? hvað ert þú að gera hérna?
...þegar maður veit ekki í hvorn fótinn maður á að stíga...
þessir dagar... þessir dagar þegar manni finnst maður ekki hafa neitt að segja... ekki gera neitt af viti... ekki vera til neins gagns... ekki geta neitt... ekki vita neitt... ekki standa sig... ekki ... bara ekki...
...þetta eru nú meiri dagarnir...
...dagarnir sem ég er ekki ég heldur ég... í fötunum hennar Emmu öfugsnúnu...
og hún er sko ekkert lamb að leika sér við...

talandi um að missa sig...

...fjórum sinnum!!!
öllu má nú stilla í hóf!!!
...fjórum sinnum.... kannski var þessi blogghugmynd mín ekki svo góð...
það er allt eða ekkert...
ég held ég ætti einhver ætti að fara að íhuga að anda djúpt þrisvar sinnum áður en bloggið er birt...

að missa sig...

...í jólastessinu... Mér finnst eins og allir séu annað hvort að missa sig... eða missa af jólunum...
kannski er það bara af því að ég er að upplifa svolítið öðruvísi aðventu, eða kannski er það bara af því að það er raunin... en allir eru einhvernveginn að keppast við að kaupa...
... hlaupa upp og niður laugarveginn, fylla kringluna, tæma Ikea og hreynsa upp lagerinn í Epal...
eins og allir vita þá koma engin jól ef það er ekki nýr sófi, nýtt stofuborð, búið að flísaleggja baðið, kaupa jólaföt á alla familíuna, veglegar jólagjafir sem staflast í virki utan um jólatréð svo það sést ekki að þú fékkst ekki besta heldur næstbesta tréð og baka amk 8 sortir af smákökum... sér dress fyrir jólaglöggið og annað fyrir áramótin... svo eru það jólakortin... það verður að fara með fjölskylduna í myndatöku og senda svo öllum mynd í jólakortinu svo þeir muni nú örugglega hvernig þú lítur út því þú hefur verið svo bissí undanfarið að þú hefur ekki mátt vera að því að kíkja í heimsókn... textann verður svo bara að vera prentaður í... enginn tími fyrir kortaskrif...
...er þetta virkilega svona...
auðvitað er voðalega notalegt að vita að húsið er hreint og geta gætt sér á smákökum og mjólk á kvöldin... auðvitað er ósköp gaman að vita að þú gafst frænku einmitt dýra flotta bollastellið sem hún óskaði sér... eða frænda verkfærasettið sem hann vantaði svo nauðsynlega...
... en þau hefðu örugglega verið jafn glöð þó þú hefðir bara sent kort eða kannski pakka af jólate...
ég held að við verðum samt að stilla öllu í hóf...
ég held að mitt í þessu fári sé mikilvægast að vera með fjölskyldunni, horfa í kertalogann og hlýða á jólalögin í útvarpinu...

og finna svo hvernig jólin fylla hjartað á aðfangadagskvöld... ekki þegar þú snæðir steikina, vinnur möndlugjöfina, eða opnar stærsta pakkann... heldur þegar allt þetta stúss er afstaðið og þú sest niður í rólegheitum til að lesa jólakortin þín... og finnur að þarna úti er einhver að hugsa til þín... einhver sem í öllu jólafárinu gaf sér tíma til að skrifa þér kveðju og óska þér gleðilegra jóla.

ég bíst við því að það sem ég er að segja er ... að við kaupum ekki jólin á einn eða annan hátt... við gleðjum ekki endilega mest með því að gefa sem mest... eða... jú, kannski, en bara í öðrum skilningi... því við gefum mest með því að gefa okkur tíma fyrir þá sem okkur þykir vænt um... hvort sem er með ánægjulegri samverustund eða fallegri jólakveðju í umslagi sem berst inn um bréfalúguna...

og þar með er þessu jólarausi mínu lokið...! maður verður bara svo meðvitaður um þetta fár þegar maður er svona mitt í hringiðunni...
... stundum væri svo gott að vera bara heima hjá kúnum í sveitinni...
...þær vita sko hvað þær baula...

að missa sig...

...í jólastessinu... Mér finnst eins og allir séu annað hvort að missa sig... eða missa af jólunum...
kannski er það bara af því að ég er að upplifa svolítið öðruvísi aðventu, eða kannski er það bara af því að það er raunin... en allir eru einhvernveginn að keppast við að kaupa...
... hlaupa upp og niður laugarveginn, fylla kringluna, tæma Ikea og hreynsa upp lagerinn í Epal...
eins og allir vita þá koma engin jól ef það er ekki nýr sófi, nýtt stofuborð, búið að flísaleggja baðið, kaupa jólaföt á alla familíuna, veglegar jólagjafir sem staflast í virki utan um jólatréð svo það sést ekki að þú fékkst ekki besta heldur næstbesta tréð og baka amk 8 sortir af smákökum... sér dress fyrir jólaglöggið og annað fyrir áramótin... svo eru það jólakortin... það verður að fara með fjölskylduna í myndatöku og senda svo öllum mynd í jólakortinu svo þeir muni nú örugglega hvernig þú lítur út því þú hefur verið svo bissí undanfarið að þú hefur ekki mátt vera að því að kíkja í heimsókn... textann verður svo bara að vera prentaður í... enginn tími fyrir kortaskrif...
...er þetta virkilega svona...
auðvitað er voðalega notalegt að vita að húsið er hreint og geta gætt sér á smákökum og mjólk á kvöldin... auðvitað er ósköp gaman að vita að þú gafst frænku einmitt dýra flotta bollastellið sem hún óskaði sér... eða frænda verkfærasettið sem hann vantaði svo nauðsynlega...
... en þau hefðu örugglega verið jafn glöð þó þú hefðir bara sent kort eða kannski pakka af jólate...
ég held að við verðum samt að stilla öllu í hóf...
ég held að mitt í þessu fári sé mikilvægast að vera með fjölskyldunni, horfa í kertalogann og hlýða á jólalögin í útvarpinu...

og finna svo hvernig jólin fylla hjartað á aðfangadagskvöld... ekki þegar þú snæðir steikina, vinnur möndlugjöfina, eða opnar stærsta pakkann... heldur þegar allt þetta stúss er afstaðið og þú sest niður í rólegheitum til að lesa jólakortin þín... og finnur að þarna úti er einhver að hugsa til þín... einhver sem í öllu jólafárinu gaf sér tíma til að skrifa þér kveðju og óska þér gleðilegra jóla.

ég bíst við því að það sem ég er að segja er ... að við kaupum ekki jólin á einn eða annan hátt... við gleðjum ekki endilega mest með því að gefa sem mest... eða... jú, kannski, en bara í öðrum skilningi... því við gefum mest með því að gefa okkur tíma fyrir þá sem okkur þykir vænt um... hvort sem er með ánægjulegri samverustund eða fallegri jólakveðju í umslagi sem berst inn um bréfalúguna...

og þar með er þessu jólarausi mínu lokið...! maður verður bara svo meðvitaður um þetta fár þegar maður er svona mitt í hringiðunni...
... stundum væri svo gott að vera bara heima hjá kúnum í sveitinni...
...þær vita sko hvað þær baula...

að missa sig...

...í jólastessinu... Mér finnst eins og allir séu annað hvort að missa sig... eða missa af jólunum...
kannski er það bara af því að ég er að upplifa svolítið öðruvísi aðventu, eða kannski er það bara af því að það er raunin... en allir eru einhvernveginn að keppast við að kaupa...
... hlaupa upp og niður laugarveginn, fylla kringluna, tæma Ikea og hreynsa upp lagerinn í Epal...
eins og allir vita þá koma engin jól ef það er ekki nýr sófi, nýtt stofuborð, búið að flísaleggja baðið, kaupa jólaföt á alla familíuna, veglegar jólagjafir sem staflast í virki utan um jólatréð svo það sést ekki að þú fékkst ekki besta heldur næstbesta tréð og baka amk 8 sortir af smákökum... sér dress fyrir jólaglöggið og annað fyrir áramótin... svo eru það jólakortin... það verður að fara með fjölskylduna í myndatöku og senda svo öllum mynd í jólakortinu svo þeir muni nú örugglega hvernig þú lítur út því þú hefur verið svo bissí undanfarið að þú hefur ekki mátt vera að því að kíkja í heimsókn... textann verður svo bara að vera prentaður í... enginn tími fyrir kortaskrif...
...er þetta virkilega svona...
auðvitað er voðalega notalegt að vita að húsið er hreint og geta gætt sér á smákökum og mjólk á kvöldin... auðvitað er ósköp gaman að vita að þú gafst frænku einmitt dýra flotta bollastellið sem hún óskaði sér... eða frænda verkfærasettið sem hann vantaði svo nauðsynlega...
... en þau hefðu örugglega verið jafn glöð þó þú hefðir bara sent kort eða kannski pakka af jólate...
ég held að við verðum samt að stilla öllu í hóf...
ég held að mitt í þessu fári sé mikilvægast að vera með fjölskyldunni, horfa í kertalogann og hlýða á jólalögin í útvarpinu...

og finna svo hvernig jólin fylla hjartað á aðfangadagskvöld... ekki þegar þú snæðir steikina, vinnur möndlugjöfina, eða opnar stærsta pakkann... heldur þegar allt þetta stúss er afstaðið og þú sest niður í rólegheitum til að lesa jólakortin þín... og finnur að þarna úti er einhver að hugsa til þín... einhver sem í öllu jólafárinu gaf sér tíma til að skrifa þér kveðju og óska þér gleðilegra jóla.

ég bíst við því að það sem ég er að segja er ... að við kaupum ekki jólin á einn eða annan hátt... við gleðjum ekki endilega mest með því að gefa sem mest... eða... jú, kannski, en bara í öðrum skilningi... því við gefum mest með því að gefa okkur tíma fyrir þá sem okkur þykir vænt um... hvort sem er með ánægjulegri samverustund eða fallegri jólakveðju í umslagi sem berst inn um bréfalúguna...

og þar með er þessu jólarausi mínu lokið...! maður verður bara svo meðvitaður um þetta fár þegar maður er svona mitt í hringiðunni...
... stundum væri svo gott að vera bara heima hjá kúnum í sveitinni...
...þær vita sko hvað þær baula...

Gott bara gott, en þu?

"Það er allt í lagi, heimurinn er fullur af vitlausu fólki" ...eins og segir í einhverju góðu leikriti...
En heimurinn er líka fullur af góðu fólki...! og svei mér þá... ég er svo lánsöm að það úir og grúir af því allt í kring um mig!!
ég er strax komin með alvarleg fráhvarfseinkenni frá leikhúslífinu... Anna brýst stundum fram í þörf minni fyrir leiktjáningu... en það er enginn sem svarar... enginn ..."meigstu í buxurnar krakki" ... enginn "afhverju svararu þá ekki.." enginn "það ert ekki þú"...
Mark, Ólöf, Ólöf, Hildur... Ólöf, Hildur, Hildur, Svandís... o.frv. ... einu eftirstöðvar þess eru fjólubláar freknur á lærunum á mér... !
og svo koma jólin...
einhver kvíðablandin tilhlökkun læðist um líkama minn...
það er eins og mig vanti helminnginn af mér... vanti að hengja upp jólaseríuna með pabba, þrífa með ömmu og mömmu, horfa á jólasveininn minn útsaumaða á veggnum telja niður dagana til jóla... finna smákökuylminn hjá mömmu, finna eftirvæntinguna hjá ömmu, sjá kirkjuna upplýsta, fara í fjósið með pabba, hjálpa afa með tréð... það eru jólin mín... fjölskyldan mín...
..og svo hangi ég bara hér í Reykjavík...
ég held samt að það verði gaman að vinna á þorláksmessu og upplifa stemmninguna niður i bæ... annarskonar upplifun... nýtt í reynslubankann...
og þrátt fyrir allt kemst ég nú heim til að skera út laufabrauðið...
jólin koma

ég ætla ekki að hafa þetta lengra núna..
verð að sofa aðeins í hausinn á mér...

... en aðventuljósið í glugganum mínum lýsir ekki bara upp herbergið...
það lýsir líka upp gamlar hlýjar minningar um jólin

?

af hverju birtist það sem ég var að skrifa ekki á forsíðunni minni??? ég botna ekkert í þessu bloggi stundum!
ojæja...

að vera það sem maður er...

fólk er alltaf í einhverju kapphlaupi við að vera eitthvað... eitthvað annað en það sem það er...
öllum liggur svo mikið á að verða eitthvað að þeir týna sjálfum sér á leiðinni...
ég fór á Harry Potter um helgina. Ég var sko ekki svikin...! Harry Potter stendur fyrir sínu...
alveg sama hversu hörð keppnin um eldbikarinn var... alltaf var hann tilbúinn að fórna honum fyrir vini sína...! og það er sko meira en margur getur sagt... það er nefnilega hægt að öðlast orðstýr með öðru en stórsigrum og merkilegheitum... það má líka öðlast orðstýr með einlægni og vináttu...
mér finnst það bara eitthvað svo mikilvægt... að láta hjartað ráða för... og við þurfum að minna okkur á það reglulega! ekki síst núna fyrir jólin... þegar allir eru eitthvað að keppast við að taka jólin með trompi...
svo ég vitni nú í aðra hetju með stórt hjarta... ja hann var það nú reyndar ekki fyrst... en þau komu jólin... jafnvel þótt hann hefði stolið öllu steini léttara úr Þeim bæ... og þá varð Trölla ljóst að þau snérust um eitthvað allt annað en gjafir og jólasteik og skraut og fínerí...
...það er nefnilega svo mikilvægt að vera bara maður sjálfur...
ja... við erum nú flest svolítið tvístígandi þegar kemur að því að skýra hver við erum... hvað við erum... hvernig við erum... en við erum öll... án orða...
... við erum það sem við gerum, það sem við skynjum, skiljum, tjáum... viljum og þráum, hugsum...
... öll okkar hegðun mótar okkur... og þá má spurja... já en er það þá ekki bara að vera maður sjálfur að keppast við að ná á toppinn... fyrst það er það sem mann langar...
æ... sko... jú en samt nei... við látum nefnilega svolítð blekkjast... við látum nefnilega svolítið segja okkur hvað við viljum og hver við erum og hvers við þörfnumst og hvert við stefnum...
samfélagið knýr okkur áfram i stöðugu kapphlaupi...
við óttumst álit annarra...
látum blekkjast af fögrum loforðum...
...látum telja okkur trú um að við þurfum að komast á toppinn til að sýna öllum hvað við erum og hvað við getum og hvers við erum megnug...
... ég held að þeir séu mest megnugastir sem halda áfram að vera þeir sjálfir... sem standa af sér þennan stórsjó... og vakna til móts við hvern dag með það á vörunum að hér er ég... svona er ég og ég þarf ekki að sanna það fyrir neinum, ég er bara ég og ég er bara svona, einmitt eins og ég er...
...af hverju að fá komplexa yfir því að vera ótilhöfð í dag...? hafði einfaldlega ekki tíma til þess... er samt alveg jafn sæt... bara án farða...
... af hverju að afsaka hvað tölvan heima er hægvirk og lengi að opna skjalið...? Þú hefur einfaldlega ekkert við dýrari og fullkomnari tölvu að gera...
... af hverju að afsaka draslið í íbúðinni...? þú hefur bara haft um nóg annað að hugsa..
... af hverju að finnast maður vera heimsins stærsti fáviti og draga sig út úr umræðunni um nýjustu þingsályktunartillöguna..? þú hefur einfaldlega önnur áhugamál...
...af hverju að skammast sín fyrir að vera enn þá í sömu úlpunni 4 veturinn í röð...? hún er einfaldlega svo hlý og góð..!
... af hverju að fá minnimáttarkennd þegar maður mætir verðbréfasalanum og konunni hans með bónuspokann þinn í hendinni...? hey! allt er hey í harðindum!
..það sem ég er að reyna að segja... við erum öll alltaf að miða okkur við aðra, bera okkur saman við aðra og oftar en ekki dregur það bara úr okkur... þannig erum við ómeðvitað að segja undirmeðvitundinni okkar að við séum á einhvern hátt ekki að uppfylla hinar og þessar kröfur og förum ósjálfrátt að reyna að gangast undir þeim...
..og það er einmitt þá sem við hættum að vera það sem við erum..
..en það er aldrei of seint að snúa við...
sjálf hef ég ekki hugmynd um það hver ég er... en ég er ég...! og ég er ekki ég af ástæðulausu... það er nefnilega svo dæmalaust gott að ég er ég og þú ert þú og við erum eins og við erum.. og ekki eins.. því halló... heimurinn væri nú heldur betur einsleitur ef allir væru eins!
og ekki misskilja...
það að vera öðruvísi... það er ekki endilega að vera maður sjálfur ef maður er öðruvísi til að vera öðruvísi...
...fyrir utan að hver er öðruvísi ef enginn er eins...???

við sofum á því... :O)
yfir og út

timi til að vakna...

Þegar allt er einhvernveginn ómögulegt og öfugsnúið kemur alltaf einhver og bjargar manni... ! Hún þarf svo lítið, gleðin, til að vakna af værum svefni...
..ég held hún hafi sofið yfir sig síðustu daga.. en hún vaknaði hress og kát áðan, teygði úr sér um allan kroppinn og veistu... hún hefur eitthvað svo hlýja og notalega nærveru, gleðin.
...hitta gamlan vin, gleðja og vera gladdur...

hver stal kökunni...

...eða ætti ég að segja senunni...
ég var svo mikið að hugsa um það um daginn... hvað fræga fólkið lætur frægðina stundum stíga sér til höfuðs... og ekkert bara fræga fólkið.. líka fólkið sem heldur að það sé frægt af því það komst á síður séð og heyrt...
alla vega ... verandi kaffibarþjónn afgreiðir maður alls kyns fólk... ríka og auralausa... þakkláta og vanþakkláta... og oftar en ekki koma þar þekktir einstaklingar... Sumir eru ekkert nema kurteisin. Spjalla við mann eins og hinir óbreittu kúnnarnir og jafnvel ganntast í manni... yfirleitt er það nú samt á hinn veginn... því miður... þeir eru þurrirr eins og harðfiskur, setja upp merkilegan svip og gæta þess að segja ekki meira við þennan ómerkilega kaffibarþjón en nákvæmlega bara það sem þeir neyðast til að segja... hvaða kaffi þeir ætla að fá.. hvað eru þeir hræddir við?! þetta er fólkið sem er sífelltt í ótta við að einhver steli af þeim senunni... er það ekki???
allar þessar vangaveltur mínar spruttu út frá spurningu minni um það hvort ég vildi verða leikari... ég komst nefnilega að því að eins vænt og mér þykir um alla ástsælu leikarana okkar... þá eru því miður margir þeirra í sífelltu senukapphlaupi... þ.e. að passa kúlið... tapa ekki senunni.... og hey... hvað veit líka svona lásí kaffibarþjónn um listina að leika... ég meina...
það skelfdi mig! já... mig langar ekki að vera eitthvað merkikerti!!! ég er ekki betri en neinn annar... og ég vil ekki halda að ég sé betri en neinn annar! svo hvað er ég þá að pæla í að verða leikari... En hey,,, ekkert er bara svart eða hvítt... það eru líka til leikarar sem bera svolítið meira þroskamerki... og þeir eru sko ekkert að hefja sig yfir okkur hin.. nei... gantast í manni og já... eru bara mannlegir! ... og þá einmitt mundi ég eftir þeim... og þá fór ég að hugsa aftur... og já... ef maður er nógu meðvitaður um þetta... ætli maður geti þá ekki alveg komist hjá því að láta rigna upp í nefið á sér...
ég kemst samt ekki hjá því að vera hrædd... já.. alveg skíthrædd... ekki bara skíthrædd um að komast yfir höfuð ekki inn í leiklistarskóla,... skíthrædd um að vera ekki nógu góð... þá er ég líka skíthrædd um að ef ég nú kemst inn... þá verði ég svo montin með það að ég gleymi öllum í kring um mig og verði eitt stórt ég... í guðana bænum kippiði í mig ef það nokkurtíma mun gerast...!!! ég vil ekki verða svona...
...ég vil bara vera ég... gamla góða Ólöf...
og já... þessum pælingum er síður en svo lokið... það er nefnilega ástæðan.. hver er ástæðan... af hverju lætur fólk frægðina vaxa sér yfir höfðu... eða er það yfirleitt eitthvað frægt... ég meina fréttafólkið í sjónvarpinu er það frægt.. nei, meira þekkt... þekkt andilit... og eru þá þessi merkilegheit kannski engin merkilegheit heldur er fólk kannski að forðast starandi augnaráð almennra borgara sem hugsa hey,, er þetta ekki þessi úr sjónvarpinu... eða hey, þetta er þessi úr sjónvarpinu, vá... hann er líka venjulegur.. ætli ég geti þetta? eða... ooo... ég vildi að ég væri svona... þetta er nefnilega fólkið sem við lítum upp til... oft á tíðum alla vega... fólkið sem við ímyndum okkur að sé svo frábært að vera... en úff.. ekki held ég að það sé svo frábært að fara út úr húsi og þurfa helst að vera með hauspoka til að geta verslað í bónus... eða hvar það nú er sem maður vill drepa niður fæti... ég meina... er það ekki svaka fréttnæmt út af fyrir sig að fara út úr húsi... en hvar var ég nú, já... að vera á flótta... er þetta fólk kannski bara svona þurrt og stíft af því það er í vörn... er að verja sig fyrir stöðugum ágangi okkar...
ætli þetta sé ekki bara allt í bland... þið vitið.. svona sitt lítið af hverju...
...það er bara svo sorglegt þegar svona yndislegt fólk lætur frægðina stíga sér til höfðus og gleymir því hvað það er, hvað það var og hverjir voru þar líka.. við hin...og það er einmitt það sem við ætlum ekki að gera... sama hvort við verðum lögfræðingar, leikarar, stjórnmálamenn, erfðatæknar, fyrirtækjaeigendur,moldríkir bankastjórar, arkitektar, heimavinnandi húsmæður, kennarar eða hvað... við ætlum ekki að gleyma hver við erum!
...jafnvel þó við vitum kannski ekki alveg hver við erum...
og þegar öllu er á botninn hvolft... hver er þá að stela senunni...
ha ég... ekki satt... hver þá? einhver annar stal sennunni af liðinu í gær... ha ég ... já þú... ekki satt... hver þá.. og ef þetta er ekki sagan endalausa... hver þá?

vefraus

ég var að hlusta á útvarpið í dag og þar var viðtal við ágæta konu sem ásamt öðrum hefur stundað að íslenska tölvuorð... það er meira að segja búið að gefa út tölvuorðabók... alla vega... að blogga... er sem sagtt að rausa á vefnum... blogg er sem sagt vefraus! hihi... þannig að ég er í raun bara að rausa hérna einhverja vitleysu!!! hvað segið þið um það!? það voru lika fleiri skemtileg orð eins og lýðnet og eitthvað svoleiðis... að skrolla er að skruna...
nóg um það ... ég var að koma úr partý hjá Sigga Arent... það var mjög gaman... við fórum samt fljótlega niður í bæ og ég fór held ég fyrst heim... ég var bara svo þreytt... það var ekki einu sinni sniðugt... geispigeisp...
ég heimsótti líka Hildi... kisurnar hennar eru æði!!! ég eignaðist sko nýja vinkonu þar... hana Ronju!!! og Lottu... þær eru sko algjör kelidýr... krúsilús...
á morgun ætla ég svo heim í sveit., ohh.., hvað ég hlakka til... ég ætla að fara í bíó með litlu frænku... knúsa alla og kissa og svo fer ég með fulla ferðatösku af fötum handa frænda litla frá Alex frænku...
en nú verð ég að fara að koma mér í bólið... ég er úldin eins og ég veit ekki hvað... algjör sibbilubb...
geisp og gól
brátt koma jól...
góða nótt...!

Það held eg nu...

Ég held að einhver sé að reyna að stytta sýninguna um eina senu... tvö síðustu skiptin hefur bara hreinlega vantað eina senu í leikritið! Ljósin fóru alveg með það í gær... en daginn þar á undan, ja... hvað get ég sagt.. nefnum engin nöfn en hún gleymist ekki aftur sú sena... hihihi.... sýningin í gær var samt mjög góð... gott flæði og sumar senurnar hafa hreinlega aldrei verið betri... persónurnar eru svo sannarlega að þroskast innra með okkur enn þá!

já... það held ég nú...

já... og svo er taka tvö í frumsýningarpartý um helgina... fólk var heldur duglegt við að brynna músum síðast... þeir sem ekki misstu það svona upp úr 4 ... hihi... já... eða voru hreinlega alveg úti að aka frá fyrsta sopa... hihihi... það var alla vega ekki ég sem lá hlæjandi í gólfinu í þetta skiptið! ...en svona í alvörunni... þið eruð alveg frábær!
...verst að komast ekki á laugardaginn... ég get varla á mér heilli tekið... hver á þá að halda uppi fjörinu?? ég meina... ef það vantar aðal fjörkálfinn...! eða á ég að segja ölkálfinn... (humm... ég er að átta mig á því núna að þetta var kannski eitthvað sem þið áttuð ekki von á... þ.e. þið sem eruð ekki í Stúdó... hehemm... ég já.. nei.. uss... hihi... uss... púnktur, basta, ræðum það ekki meir..)

ein voða vitlaus...

vá! mér tókst að búa til blogg! Í þessum töluðu orðum er bloggarinn mikli að rifna úr stolti... ég sem venjulega fristi allar tölvur úr amk þriggja metra fjarlægð og þær sem þýðast mig öskra... this program has preformed an illegal operation and must be shut down... Ég er svo glöð! haha... ég er að komast í hóp alvöru tölvunörda... ;O)
en eins og með allar framfarir býr eitthvað að baki... já... sko ég er svo ódugleg við að segja fólki hvað ég er að gera.. hafa samband og svona... það er alltaf svo mikið að gera... en sem sagt... nú getið þið lesið um það og ...
... það sem allt snýst um núna... BLÓÐBERG...!!!!!!! kíktu á http://sl.hi.is og veldu þér sýningardag! þið verðið að koma...! þetta er svo grátlegt! ...hehe... já... grátlegt... þetta er sorgleg sýning... en hey... ég er í henni! og ég er með slaufu í hárinu... er það ekki nóg ástæða til að koma..
uss... ég er með munnræpu og skrifofvirkni á háu stigi.. þetta byrjar ekki vel...

bless á meðan!